شروع

در اوایل دهه ۱۸۳۰، اندکی پس از تولد ماشین بخار، برخی افراد به این فکر افتادند که به مجموعه چرخ‌های ماشین، «ریل» چوبی و لاستیکی اضافه کنند تا ماشین‌های بخار سنگین بتوانند روی زمین نرم راه بروند، اما عملکرد و اثر استفاده اولیه ریل خوب نبود، تا اینکه در سال ۱۹۰۱، لومبارد در ایالات متحده یک وسیله نقلیه کششی برای جنگلداری توسعه داد و تنها اولین ریل را با اثر عملی خوب اختراع کرد. سه سال بعد، مهندس کالیفرنیایی هولت، اختراع لومبارد را برای طراحی و ساخت تراکتور بخار «۷۷» به کار برد.

این اولین تراکتور زنجیری جهان بود. در 24 نوامبر 1904، این تراکتور اولین آزمایش‌های خود را انجام داد و بعداً به تولید انبوه رسید. در سال 1906، شرکت تراکتورسازی هولت اولین تراکتور زنجیری با موتور احتراق داخلی بنزینی جهان را ساخت که سال بعد تولید انبوه آن آغاز شد، موفق‌ترین تراکتور آن زمان بود و چند سال بعد به نمونه اولیه اولین تانک جهان که توسط بریتانیایی‌ها توسعه داده شد، تبدیل شد. در سال 1915، بریتانیایی‌ها تانک «Little Wanderer» را در امتداد تراکتور آمریکایی «Brock» توسعه دادند. در سال 1916، تانک‌های «Schnad» و «Saint-Chamonix» که توسط فرانسوی‌ها توسعه داده شده بودند، در امتداد تراکتورهای آمریکایی «Holt» حرکت کردند. تاکنون نزدیک به 90 بهار و پاییز، تانک‌های زنجیری وارد تاریخ تانک‌ها شده‌اند و زنجیرهای امروزی، صرف نظر از شکل یا مواد ساختاری، فرآوری و غیره، دائماً در حال غنی‌سازی گنجینه تانک‌ها هستند و این زنجیرها به تانک‌هایی تبدیل شده‌اند که می‌توانند در برابر آزمایش جنگ مقاومت کنند.

تشکیل دادن

زنجیرهای زنجیری انعطاف‌پذیری هستند که توسط چرخ‌های فعال که چرخ‌های فعال، چرخ‌های بار، چرخ‌های القایی و قرقره‌های حامل را احاطه کرده‌اند، به حرکت در می‌آیند. زنجیرهای زنجیری از کفشک‌های زنجیری و پین‌های زنجیری تشکیل شده‌اند. پین‌های زنجیری، زنجیرها را به هم متصل می‌کنند تا یک حلقه زنجیری تشکیل دهند. دو انتهای کفشک زنجیری سوراخ‌دار هستند و با چرخ فعال درگیر می‌شوند و در وسط آنها دندانه‌های القایی وجود دارد که برای صاف کردن زنجیر و جلوگیری از افتادن زنجیر هنگام چرخیدن یا غلتیدن مخزن استفاده می‌شوند و یک دنده ضد لغزش تقویت‌شده (که به آن الگو گفته می‌شود) در کنار تماس با زمین وجود دارد تا استحکام کفشک زنجیری و چسبندگی زنجیر به زمین را بهبود بخشد.